Σχόλιο στα “ανυπέρβλητα όρια” του κ. Γ. Σωτηρέλη [*]
Δημήτρης Ράπτης
Πολιτικός-συγγραφέας, μέλος της Πρωτοβουλίας για Ριζική Συνταγματική Αλλαγή
NeoSyntagma.net, 26 Αυγούστου 2016
Αετός ο κ. καθηγητής! Απέδειξε επιστημονικά … ότι έχουμε ακόμα Βασιλεία στην Ελλάδα!
Κατά το Σύνταγμα του 1952 (άρθρο 108): «Δεν επιτρέπεται η αναθεώρησις ολοκλήρου του Συντάγματος. Ουδέποτε αναθεωρούνται αι διατάξεις του παρόντος Συντάγματος αι καθορίζουσαι την μορφήν του Πολιτεύματος ως Βασιλευομένης Δημοκρατίας, ως και αι θεμελιώδεις διατάξεις αυτού»!
Άρα, αφού τα ανυπέρβλητα όρια που ορίζει το κάθε Σύνταγμα είναι κατά τον κ. καθηγητή υποχρεωτικώς σεβαστά, το δημοψήφισμα του 1974 και η συντακτική βουλή του 1975 είναι έκνομες πράξεις, που δεν παράγουν έννομα αποτελέσματα!
Επομένως (πάντα κατά τον κ. καθηγητή), οι αντικείμενες στο νόμιμο Σύνταγμα του 1952 σχετικές πράξεις από το 1973 μέχρι το 1975 θεωρούνται ως μηδέποτε γενόμενες και το νόμιμο πολίτευμα της Ελλάδος είναι ακόμα η Βασιλευόμενη Δημοκρατία, η δε κυβέρνηση που έχουμε σήμερα στερείται νομιμοποίησης, γιατί δεν ορκίστηκε ενώπιον του Βασιλέως! Τελεία και παύλα!
Παραγνωρίζει ο κ. καθηγητής, ότι τα ισχύοντα σήμερα σε όλο τον Κόσμο δημοκρατικά πολιτεύματα προέρχονται, είτε πρωτογενώς από ίδρυση κρατών (π.χ. ΗΠΑ 1787), είτε δευτερογενώς από κατάλυση του προϋφιστάμενου πολιτεύματος (π.χ. Γαλλία 1789). Στη δεύτερη περίπτωση, το νέο πολίτευμα έλκει τη νομιμοποίησή του από τη λαϊκή κυριαρχία και από τις έκτακτες συνθήκες που το επέβαλαν. Και αυτό διδάσκει ο κ. καθηγητής στους φοιτητές του, αν και εν προκειμένω το αποσιωπά σκοπίμως, για δικούς του λόγους!
Πολιτικά, αλλά και φιλοσοφικά και λογικά και ετυμολογικά, η λαϊκή κυριαρχία είναι εξ ορισμού απεριόριστη, γιατί αλλιώς δεν θα ήταν «κυριαρχία», και αυτή η αλήθεια δεν μπορεί να αναιρεθεί με νομικισμούς. Οι διατάξεις περί μη αναθεωρητέων διατάξεων, που τίθενται στα διάφορα Συντάγματα, είναι πρακτικά ανίσχυρες ενώπιον εκτάκτων συνθηκών και αυτό το γνωρίζουν αυτοί που τις θέτουν. Σε κάθε περίπτωση, η θεραπεία της σχετικής παρατυπίας δεν επαφίεται στον συγκαλούντα το σχετικό δημοψήφισμα ηγέτη (τελούσα υπό αίρεση μέχρι της λαϊκής εγκρίσεως), αλλά επέρχεται de jure και γνησίως δια της λαϊκής εγκρίσεως, αφού -ταυτόχρονα με την έγκριση του νέου πολιτεύματος- ο λαός συναινεί προδήλως και στη θεωρητικώς παράτυπη σύγκληση λόγω των εκτάκτων συνθηκών (όπως γίνεται στις Γεν. Συνελεύσεις εταιρειών και σωματείων, όπου το σώμα συνεγκρίνει την έκτακτη σύγκληση).
Επιστημονικά λοιπόν, το εξεταστέο ζήτημα είναι αν συντρέχουν πραγματικά οι έκτακτες συνθήκες που επέβαλαν τη ριζική αλλαγή στο πολίτευμα και όχι βέβαια αν ο λαός είχε δικαίωμα να το πράξει. Κατά την άποψή μου, αν ο κ. καθηγητής στέκεται στο γράμμα του Συντάγματος και δεν βλέπει τις έκτακτες ιστορικές περιστάσεις υπό τις οποίες τελεί η πλήρως καθημαγμένη Χώρα (με τριπλή μάλιστα αιτιολογία, λόγω της συνδρομής τριών καταστροφικών παραγόντων, ήτοι -κατά χρονολογική σειρά- παράλυτου πολιτεύματος, οικονομικής καταστροφής και μερικής ξένης κατοχής), θεωρητικολογεί εκτός τόπου και χρόνου, αγνοώντας τα κυριότερα (κραυγαλέα) δεδομένα του προβλήματος!
NeoSyntagma.net, 26 Αυγούστου 2016
[*] Το παρόν κείμενο είναι σχόλιο στο άρθρο του Γιώργου Σωτηρέλη «Τα ανυπέρβλητα όρια της συνταγματικής αναθεώρησης», Εφ.Συν, 20 Αυγούστου 2016. Υποβλήθηκε και είναι αναρτημένο και στα σχόλια που έπονται του άρθρου του Γ. Σωτηρέλη στο κάτω μέρος της σελίδας. Δημοσιεύεται εδώ ως ξεχωριστό άρθρο με πρωτοβουλία και ευθύνη του NeoSyntagma.net.
Η παρούσα ανάρτηση αποσκοπεί στην ενημέρωση των επισκεπτών του NeoSyntagma.net και δεν συνεπάγεται τη συμφωνία της Πρωτοβουλίας με το περιεχόμενό της (απόψεις που υποστηρίζονται, πράξεις που προβάλλονται κλπ).
Συγχαρητήρια στον κ. Ράπτη για το καταπληκτικό κείμενο!